Paasboodschap ambassadeur Palestina

Opinie – Dr. Amal Jadou Shakaa, DeWereldMorgen

Paasboodschap ambassadeur Palestina:
“Honger, geloof en de morele afrekening van Europa”
vrijdag 18 april 2025 16:13

“Terwijl Europa de wedergeboorte van de lente viert met chocolade en narcissen, begraven Palestijnen hun kinderen onder olijfbomen en puin”, laat de ambassadeur van Palestina in Brussel
Dr. Amal Jadou Shakaa in haar paasboodschap weten.

“Pasen in Gaza is niet alleen een tragedie, het is een morele aanklacht.”

Wederopstanding
Zelfs in de vallei des doods streeft de menselijke geest naar het licht. Deze Pasen, in het land waar de wederopstanding voor het eerst werd verkondigd, zijn er geen lelies, geen hymnes, geen wake bij kaarslicht. Alleen de koppige hartslag van het overleven onder een belegering.

In Gaza luiden de klokken niet. De Heilige Familiekerk, het oudste en laatst overgebleven katholieke heiligdom van Gaza, is nu een pantser. De stenen muren zijn getekend door artilleriebeschietingen en het altaar ligt begraven onder het puin. Hier ontving pater Gabriël ooit honderden kerkgangers voor de paasmis.

Dit jaar begroef het kerkgebouw hele families. De banken zijn kapot. Het glas in lood brak. Alleen het kruis staat nog overeind: een eenzaam silhouet tegen een door drones geblakerde hemel.
Toch kwamen de gelovigen bijeen.
‘We zijn er nog’

Ze kwamen niet gekleed in het wit, maar gewikkeld in keffiyehs en dekens. Ontheemd, rouwend, opstandig. Kinderen beschilderden hun paaseitjes niet met verf, maar met de as van afgebrande huizen. Op stukjes karton krabbelden ze de woorden: ‘We zijn er nog.’ En toen de priester fluisterde: “Hij is opgestaan”, fluisterde een rouwende moeder terug: “Zo moeten ook wij zijn.”
Dit jaar is Pasen geen feest in Gaza. Er is weerstand.
In heel bezet Palestina is het verhaal hetzelfde. In Bethlehem, de bakermat van het christendom, slingerde de palmpasenprocessie zich langs controleposten en observatietorens. In Ramallah voerden jongeren een passiespel op, waarin Jezus niet alleen door het Rijk werd gekruisigd, maar ook werd tegengehouden bij een Israëlisch militair controlepunt.
Een land waar kinderen sterven van de honger, voordat ze hun eerste adem kunnen uitblazen.
En in Jeruzalem werden de kruiswegstaties gelopen door rouwende moeders. Zij droegen de namen van hun zonen en dochters die waren verhongerd, gedood of verdwenen.
Bij elke stap vroegen ze zich af: “Welke wederopstanding is mogelijk in een land waar kinderen sterven van de honger, voordat ze hun eerste adem kunnen uitblazen? Welke verlossing is er wanneer de baarmoeders die het leven droegen, door een belegering worden afgesneden van voedsel, medicijnen en water? Met opzet.
De waarheid is grimmig: deze Pasen ontvouwt zich in de schaduw van genocide. Uithongering, de oudste misdaad, wordt gebruikt als oorlogsmethode tegen Palestijnen.
Dat is niet toevallig. Het gaat om opzet. Het is gepland.

Ondervoeding
Sinds oktober 2023 heeft Israël een ‘volledige belegering’ van Gaza afgekondigd, waardoor de toegang tot voedsel, brandstof, elektriciteit en schoon water is geblokkeerd. Israëlische troepen hebben bakkerijen gebombardeerd, de watervoorziening vernield en hulpkonvooien aangevallen. Meer dan 30 kinderen, waaronder baby’s, zijn al gestorven aan ondervoeding en uitdroging.

VN-organisaties waarschuwen dat er hongersnood dreigt in het noorden van Gaza, waar bijna elk kind nu lijdt aan ‘uitputting’, de ernstigste vorm van honger. Moeders kunnen geen moedermelk produceren. Baby’s worden geboren met een te laag gewicht en sterven binnen een paar dagen. Families malen diervoeder tot meel.
Kinderen kauwen op bladeren. Dit is geen natuurramp. Het is beleid.

Uithongering
Het gebruik van uithongering als oorlogswapen is verboden volgens het internationaal humanitair recht, waaronder artikel 54 van het eerste aanvullend protocol bij de Conventies van Genève. Het wordt ook als oorlogsmisdaad beschouwd volgens het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof. Wanneer het gepleegd wordt met een genocidale intentie – de intentie om een ​​volk geheel of gedeeltelijk te vernietigen – kan het ook genocide omvatten.
En toch blijft Europa medeplichtig.

Rol EU
Terwijl Palestijnse kinderen verhongeren, blijft de EU het land financieren, bewapenen en de betrekkingen met het regime dat de blokkade heeft opgelegd normaliseren. Ondanks dat artikel 2 van de associatieovereenkomst tussen de EU en Israël de samenwerking afhankelijk stelt van eerbiediging van de mensenrechten, blijft de overeenkomst van kracht. Ondanks het gemeenschappelijk standpunt van de EU over wapenexport, dat overdracht verbiedt wanneer er een duidelijk risico bestaat op schending van het internationaal humanitair recht, blijven de wapens toestromen.

Pasen in Gaza is dus niet alleen een tragedie, het is een morele aanklacht

Pasen in Gaza is dus niet alleen een tragedie. Het is een morele aanklacht. Want terwijl Europa de wedergeboorte van de lente viert met chocolade en narcissen, begraven Palestijnse christenen – die tot de oudste christelijke gemeenschappen ter wereld behoren – hun kinderen onder olijfbomen en puin.

Olijfbomen
In Rafah beschilderden jonge vrijwilligers gebarsten muren met afbeeldingen van zonsopgangen en duiven. In Beit Sahour hielden ze een wake bij kaarslicht voor de kinderen van Gaza – christenen en moslims – wier namen nooit in een Europees parlement zullen worden voorgelezen. In Jenin plantten ze olijfbomen, niet als symbool van vrede, maar van duurzaamheid.
Zij vragen Europa niet om liefdadigheid. Ze vragen om moed.
Als we het christelijk erfgoed van Europa erkennen, erkennen we ook de christelijke aanwezigheid in Palestina. Het land waar Christus geboren is, herbergt nu massagraven. De olijfgaarden waar Jezus liep, worden platgewalst door militaire tanks.
Het land van de wederopstanding is een plaats van gemanipuleerde hongersnood geworden.

Dit is niet alleen een juridisch falen. Het is een theologisch vraagstuk.

 Rechtvaardigheid
Als Pasen iets betekent – ​​als wederopstanding nog steeds betekenis heeft – laat het dan dit zijn: het leven moet herrijzen waar de dood heerst, rechtvaardigheid moet herrijzen waar straffeloosheid heerst en het internationaal recht moet herrijzen waar het lang begraven is geweest.
De jeugd van Palestina vraagt ​​niet om symbolen. Ze eisen structurele veranderingen. Zij vraagt Europa om niet te bidden voor vrede, terwijl ze profiteren van oorlog. Om geen kaarsen aan te steken, als tegelijkertijd het recht uitdooft. Om niet de tragedie te betreuren, terwijl we deze door beleid mogelijk maken.

Erken de Staat Palestina
Tijdens deze Pasen moet Europa opstaan. Schort de associatieovereenkomst tussen de EU en Israël op. Handhaaf een wapenembargo. Handhaaf het internationaal humanitair en strafrecht. Erken de staat Palestina, niet als een uiting van sentiment, maar als een belofte om een ​​einde te maken aan permanente ontheemding, belegering en ontmenselijking.

Want in Gaza draait Pasen niet om traditie. Het gaat om overleven. En de kinderen van Gaza kijken toe.
Dat geldt ook voor de geschiedenis.

Dr. Amal Jadou Shakaa
is de ambassadeur van de staat Palestina bij de Europese Unie, België en Luxemburg.
Daarvoor was zij plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken en speciaal adviseur van de premier voor EU-zaken.

De vertaling van haar bijdrage is van Rein van Gisteren.

 Bronnen en referenties:

 

 

Gepost in