Ik wens je de vreugde van de kleine dingen en niet meer zorgen dan je dragen kan. Ik wou dat je elke morgen ‘ja’ kan zeggen tegen het gezicht dat je in de spiegel ziet. Ik wens je lieve mensen dichtbij als je van binnen pijn hebt, en de stille moed steeds opnieuw te beginnen…

God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen, zich even kan losmaken uit het gareel van de zorgen en verantwoordelijkheid, dat, los en vrij, de aarde kan proeven en ruiken, en de lucht en het water en de mensen erbij. Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels en kan glimlachen…

Onze tijd is in beweging. Het is dan toch normaal dat ook de Kerk – als instelling en als gemeenschap – in beweging is. Ware dit niet het geval (zoals het helaas gedurende vele jaren gebeurd is), dan hoeven we ons echt ongerust te maken. Immers, waar ‘leven’ is, moet er ‘beweging’ zijn. Dat is…

Als je morgen naar ‘Emmaüs’ moet, en onderweg komen er vragen in je hart en twijfels in je geest en zinkt de moed in je schoenen, zie toe wie met je meegaat op de weg … Het zal een mens zijn die eerst vreemd voor je is, misschien luistert hij en maakt veel voor je…