Viering april 2025

Paasviering Het veer 2025

Als een nieuw begin van leven

Verwelkoming en verontschuldigingen

Situering van het thema
Vandaag komen we samen rond het thema verrijzenis.
Pasen staat voor bevrijding, nieuw leven en hoop.
Het is goed dat we dit gebeuren jaarlijks vieren.
Om te herinneren. Om na te streven.

In onze kinderjaren hadden we geen last om aan te nemen dat de dode Jezus weer tot leven was gekomen en zijn graf had verlaten, at en dronk met zijn leerlingen. Maar nu kunnen we dat niet meer.
Er is geen tovergod die de natuurwetten kan omzeilen.
Is er geen andere, modernere verwoording van de Paaservaring mogelijk en toch blijven geloven in de Paasboodschap: de liefde is sterker dan de dood?

Wij beginnen met het refrein van het Pelgrimslied en zingen het tweemaal

Lied Pelgrimslied

Ritus van licht en vuur
We gaan naar buiten om het vuur te halen voor de paaskaars.

Vuur is met het leven verbonden, warm en lichtend, altijd in beweging, altijd opwaarts gericht. We zien de vlam onophoudelijk flakkeren en iedere luchtstroom volgen. Toch is ze niet af te brengen van haar opwaartse beweging. De vlam doet haar hele omgeving leven, zij is een beeld van Hem die in deze wereld is gekomen om alles te verlichten en allen te begeesteren.
Marc steekt kaars aan en neemt na het volgend gebed de kaars mee naar binnen

3. Laten we samen bidden:

Wij vragen u, God van liefde:
Zegen dit vuur als een eeuwige vonk van leven.
Behoed de vlam in ons, om zelf licht uit te dragen
Laat uw Geest de vlam brandend houden,
om elkaar mee te nemen doorheen de nacht
naar een helende nieuwe morgen.

We nemen nu het vuur mee naar binnen om ook in ons hart Pasen te laten gebeuren.

Lied: Woorden van vuur 2x

5. De Paasboodschap staat niet buiten het leven.
Zij heeft te maken met licht, vuur en water oerelementen van ons leven.
In de ritussen van de Paaswake gaan we vanuit de chaos van het donker tastend en behoedzaam naar het licht.
We gaan symbolisch de weg van het ongeordende van ons bestaan,
door angsten, onzekerheden, verslavingen, onvolmaaktheden en beproeving,
naar een punt van vertrouwen boven alles.
Nooit deed een mens dat zo getrouw als Jezus.
Jezus bleef consequent de weg gaan die hij gekozen had.
Die trouw vloeide voort uit de trouw aan de goddelijke kern in hem.
Daardoor werd voor ons zichtbaar dat ondanks ontluisterend lijden een mensenleven nog goddelijk kan zijn, als de liefde er als een onverbreekbare draad doorheen loopt.
Die oerelementen helpen ons om te begrijpen wat Jezus heeft willen zeggen.
Zo kunnen we Hem van binnenuit een antwoord geven.

Laat ons samen bidden:

De wereld staat op veel plaatsen in brand.
De brand van oorlog, geweld en kwaadsprekerij.
Het is aan ons om te kiezen wat wij willen aanwakkeren:
de brand van de haat die vernielt
of het vuur van de liefde die opbouwt.
God van liefde, geef ons de kracht
het warme licht van Uw liefde op te vangen en door te geven.

Licht van de Paaskaars doorgeven
We gaan nu het licht van de Paaskaars verspreiden.
Neem het rode kaarsje dat onder uw stoel staat.
Mag ik vragen dat wie aan het uiteinde van een rij zit naar voor komt.
Jullie krijgen elk een gele kaars, wil die aansteken aan de Paaskaars, uw rood kaarsje ermee aansteken, dan naar uw plaats gaan en de brandende gele kaars doorgeven aan uw buur. Die steekt er zijn rood kaarsje mee aan.
Wie in het midden van een rij zit zal als laatste zijn rood kaarsje ermee aansteken en dan de gele doven.

Wij hebben nu allen het licht van Jezus via de Paaskaars ontvangen.
Dat willen we nu laten schijnen in ons leven en wij doen dat met het lied
“Licht dat ons aanstoot in de morgen”.
De rode kaarsjes doven we na het lied en zetten het terug onder onze stoel.

Lied: Licht dat ons aanstoot in de morgen (strofen 1 en 2)

Ritus van het water
Zes mensen lezen een tekst over een “wondere gebeurtenis” uit de bijbel. Wij noemen ze “wondere gebeurtenissen” omdat ze iets openbaren van wie God en Jezus voor ons zijn. Na elke tekst gieten we water uit de kan in de schaal.

Lector 1 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen Gods geest zweefde over de wateren,
en lucht en aarde, water en vuur samenbracht in Moeder Aarde
met wie we tot in elke vezel verbonden zijn.

Lector 2 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen Mozes, ondanks de honger, de dorst en het morrende volk
bleef geloven in uw reddende nabijheid,
water uit de rots sloeg en leven bracht in de woestijn.

Lector 3 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen Jezus werd ondergedompeld in de Jordaan
om ons te dopen met het vuur van de Heilige Geest.

Lector 4 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen Jezus bij de put van Jacob de Samaritaanse vrouw om water vroeg.
Daar werd hij bron van levend water voor al wie dorst naar gerechtigheid.

Lector 5 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen Jezus de blinde man naar het badwater van Siloam stuurde
om zich daar te reinigen van zijn gevoel van minderwaardigheid
en helder te zien hoezeer hij werd bemind.

Lector 6 Breng ons op de plek van het wondere gebeuren
toen de feestvreugde in Kana dreigde stil te vallen
en Jezus zes kruiken water in wijn veranderde
opdat wij blijvend mensen van vreugde zouden zijn.

Laten we zoals Hem al goeddoende rondgaan, om levengevend water te zijn voor deze wereld.
Jezus was het licht voor deze wereld, vanuit de verbondenheid met Zijn Vader.
Maar hij is niet het licht van deze wereld: hij wilde niet in de schijnwerpers staan, hij hield niet van de schone schijn.
Hij is voor ons licht omdat hij levengevend water is.

En dat drukken wij uit door de Paaskaars driemaal in het water te dompelen en nadien elkaar met olijftak en water te zegenen.

Zegenen is een oud bijbels gebruik om uit te drukken dat wij in die verbondenheid willen leven.
Paaskaars 3x in het water dompelen
Voorgangers nemen een olijftak en zegenen elkaar met het water, daarna de medegelovigen

Laten we samen bidden

God, gezegend zijt gij voor het water dat leven geeft.
Besprenkel ons met dit water,
opdat het ons reinigt en doorstroomt met uw liefde.

Laat niet toe dat het water vervuild en vergiftigd wordt
en smaakt naar onderdrukking en uitbuiting.
Laat het water een bron van leven zijn
voor de volkeren die hunkeren naar bevrijding en ontplooiing
en die tot ons de noodkreet richten: “Geef ons te drinken”.
Leid ons dagelijks leven op paden van gerechtigheid en vrede,
om levend water te zijn voor elkaar en vruchtbaar te zijn in het bouwen aan een nieuwe wereld.

We zingen nu tweemaal het refrein van “Zoals een hert”

Lied: Zoals het hert (refrein 2x)

Hernieuwen van de doopbeloften

We zijn hier samen in een verhaal van liefde, solidariteit en hoop.
Een verhaal dat onze ouders ons al bij onze geboorte meegaven.
Zij hielpen ons om open te komen voor deze wereld en voor het grote geheim dat ons draagt en dat wij God, bron van liefde, noemen.
In dit uur worden wij uitgenodigd om persoonlijk opnieuw te kiezen voor deze boodschap van Jezus. Laten we dan samen onze doopbeloften hernieuwen.

Samen: Ik zal de schepping liefhebben, haar behoeden
en in haar de Vader herkennen die de aarde tot groei en bloei
brengt en de mens tot liefde heeft geschapen.
Ik zal niet rusten zolang onrecht de wereld verscheurt.
Ik zal wat mij gegeven is niet voor mezelf alleen houden, geen voorrecht opeisen, maar voorrang geven aan wie minder heeft of kwetsbaar is.
Ik zal de werken van barmhartigheid handen, voeten en een ziel geven.
Ik wil het uitspreken en het ten einde toe herhalen dat Jezus onze hoop is.
Dat ik Hem kan ontmoeten in de mensen naast mij.
Dat elk woord dat Hij heeft nagelaten mij zal vervullen met een nieuwe levensadem.
Ik wil geloven dat zijn Geest in ons zal werken om ons te verlichten en thuis te brengen als een gemeenschap van geliefden.

Lied: Alles begon met God

Lector: Evangelielezing Lc 24, 1-12

Duiding

De verrijzenisverhalen vinden we bij de vier evangelisten, maar ze verschillen onderling nogal sterk. Daaruit kunnen we al besluiten dat het geen historische verslaggeving is.
Wat is het dan wel?
Welke boodschap bevatten de verrijzenisverhalen?

De zoektocht van de mens naar zijn oorsprong, zijn bestemming en
de zin van het leven daar tussenin drukt hij uit
binnen het denkkader waarin hij leeft.
In de tijd van Jezus tot de 18^de eeuw was dat het mythologisch denkkader.
In dit premoderne denken is voor God ook het onmogelijke mogelijk.
Voor de moderne mens is het ondenkbaar dat een dode weer tot leven komt en uit zijn graf opstaat. Het lichaam van Jezus heeft zijn graf dus niet verlaten.
Is het mogelijk om de verrijzenis uit zijn mythologische inkleding te bevrijden en het wezenlijke ervan zo te vertalen dat het niet langer met de wetenschap in conflict komt?
Hoe kunnen we Pasen, de verrijzenis van Jezus van Nazareth dan toch modern verstaan?

Laten we eerst naar de tekst van het evangelie gaan.
Lucas brengt zijn verrijzenisboodschap in zijn laatste hoofdstuk.
Deze boodschap vertelt hij in drie verhalen die samen één geheel vormen.
Wij hebben nu het eerste verhaal gelezen.
Daarin weerklinkt de Paasboodschap:
” Jezus is de Levende, hij is uit de dood opgestaan.”
Maar bij de leerlingen is er nog geen geloof, er is schrik, onbegrip, twijfel.

In het tweede verhaal, de Emmaüsgangers, komt de omslag
van ongeloof en ontgoocheling naar geloof en persoonlijke overtuiging.

Het derde verhaal, de verschijning aan de elf, brengt de voltooiing.
Die bestaat erin dat de leerlingen gezonden worden om die Paasboodschap uit te dragen. Hoe dat gebeurt, vertelt Lucas ons in zijn tweede boek, de Handelingen van de apostelen.
Deze 3 verhalen geven de 3 fasen weer van de groei van een kinderlijk naar een volwassen geloof. Dat hebben we allemaal al minstens één keer meegemaakt.
En bij heftige gebeurtenissen moeten we weer de cyclus opnieuw beleven.

De leerlingen van Jezus zijn doorheen de 3 fasen gekomen en die ervaring willen de evangelisten met ons delen.
Het gaat hem om de ervaring dat de mens geborgen is in een dragende Liefde die leven is en leven geeft.
De Joods-christelijke traditie duidt die Liefde aan als Jahweh, God.
En die verbondenheid met God reikt tot over de dood heen.
De liefde die elk van ons in zijn leven heeft betoond, wordt opgenomen in de grote Liefde die we God noemen.
Het wonder is dat de liefde die wij in ons eigen leven hebben opgebracht, die grote Liefde mee vorm geeft, versterkt en verrijkt.
En dat is het mooiste geschenk dat we kunnen doorgeven aan de mensen na ons. Dan hebben wij niet voor niets geleefd.

Dat is de kern van het christelijke geloof: het stopt hier niet, het verhaal gaat verder. Er is wezenlijk een ‘en toch’.
Je geeft mensen nieuwe kansen, je laat hen nooit helemaal los,
er is altijd een nieuw begin mogelijk.

Midden in de chaos die onze wereld soms lijkt te zijn, zien we uit naar een nieuw begin. De paaskaars is maar een kleine vlam: klein, maar niet te doven. Zo ook ons geloof in de opstanding. Hoe bescheiden ook, het licht blijft branden. Ook in de donkerste dagen. Het vraagt vertrouwen en overgave, en dat mag de wens zijn voor het paasfeest.
Verrijzenis gebeurt nu, in het dagelijkse leven.
Maar ook over de dood heen blijft de verbondenheid voelbaar:
er is een leven na de dood, er is een ‘bij God zijn’. Men ervaart de kracht van Jezus’ verrijzenis, wanneer men in ‘opstand’ komt tegen al wat dood maakt zoals ontgoocheling, verbittering, eenzaamheid, onrecht en gemotiveerd is om nieuwe kansen te creëren voor alle mensen, de zwaksten eerst.
De opwekking tot nieuw leven voltrekt zich dus zowel in het hiernumaals wanneer men tot geloof komt en ernaar handelt, als in het hiernamaals: daar wacht het opgenomen worden in de Oerliefde.
Er is dus een verrijzenis in dit leven en een verrijzenis na dit leven.
Hoe kunnen we nu over verrijzenis denken? We geven enkele voorbeelden.

Toen Ann en ik 10 jaar getrouwd waren, gingen we door een moeilijke periode. We waren uit elkaar gegroeid. De warmte en vreugde was weg.
We leefden naast elkaar. We voelden dit aan, we hebben samen geweend en gebeden.
We kwamen “Mariage encounter” op het spoor. We volgden een weekend, geleid door 4 koppels en een priester. Het waren onze reddende engelen. Doorheen hun getuigenissen en de methode van communicatie vonden we elkaar terug. De liefde was niet weg maar toegedekt door de dagelijkse zorgen en sleur. Tegen een zus zei ik na dat weekend: “We zijn terug getrouwd”.
Onze liefde was “heropgestaan”.
Nu zijn we alerter om de tekenen van vervreemding te herkennen.

In 2017 viel ik bewusteloos neer met mijn fiets. Ik bleek hartproblemen te hebben en kreeg een pacemaker. Ik ervaarde deze gebeurtenis als een hergeboorte, ik kreeg een 2^de leven.
Dat ik veel bewuster, dankbaarder en vol energie aanvatte.
Mady heeft haar enige zoon verloren. Doodgevallen tijdens een voetbalmatch. Haar zoon was een vrolijke, sociale kerel. Het was voor haar alsof haar leven geen zin meer had. Toen kwam ze in contact met mensen met een beperking en ze besefte: ik kan nu niet meer voor mijn zoon zorgen, maar ik kan wel moeder zijn voor andere kinderen. In de geest van haar zoon gaat zij nu als vrijwilliger werken in een leefgemeenschap van Sint-Oda.

Toen onze dochter Mieke overleed, zij was dertien, was het een zware periode van gemis voor ons gezin. Op de duur hoorden wij dat andere ouders het minstens even zwaar hadden. Het was voor ons een troost die gevoelens te kunnen delen met ouders die hetzelfde meegemaakt hadden. De verantwoordelijken van de beweging OVOK (Ouders Van een Overleden Kind) vroegen ons of we in Houthalen lotgenoten konden samenbrengen in een praatgroep. Zo werd het verlies van Mieke een rijkdom voor anderen .

Vele mensen die terminaal zijn of een bijna doodservaring meemaken, voelen zich op een bijzondere wijze verbonden met geliefde personen die al vroeger gestorven zijn. Ze ontmoeten hen in een vriendelijk licht, in een warme golf van liefde. Ze hebben het gevoel dat de kleine liefde die zij in hun leven hebben betoond, wordt voltooid in een Grote Liefde, waarin gelovige mensen soms God of Jezus herkennen. Voor deze mensen is dit een overrompelende ervaring, een overgaan naar een ander, voller leven, een soort verrijzenis.

André, een Congolese priester vertelt, dat zwarte mensen sterk geloven in het verder leven van hun dierbare overledenen. Aan tafel blijft hun lege stoel staan. Bij een feest wordt ook op hen een glas gedronken en op de grond uitgegoten. Ook bij ons zie je dat nabestaanden met hun gestorven familielid blijven praten, hun foto kussen, hun een bezoek brengen bij het graf en hun afwezige aanwezigheid in allerlei tekentjes herkennen. Het zijn zovele uitingen van de nood om in hun liefde verweven te blijven.

We bezinnen even bij zachte muziek

Wij hebben geprobeerd iets te vertellen over Verrijzenis.
Is er iemand die daar ook iets wil over delen?

Voorbeden

God, van jouw liefde willen we de hoofdzaak van ons leven maken,
aanhoor onze beden.

lector 1 We danken u voor de schoonheid van de schepping, voor het geschenk van aarde en lucht, water en vuur, voor de rijkdom en diversiteit aan mensen. Tegelijk bidden we voor hen die schoonheid, dit geschenk en die rijkdom niet kunnen zien, en soms letterlijk met handen en voeten gebonden zijn aan een situatie, waar ze niet meer uit geraken. Wij bidden dat zij door onze solidariteit een kleine “verrijzenis” mogen meemaken.