november 2019 Op de grens van de dood

[et_pb_section fb_built=”1″ admin_label=”section” _builder_version=”3.22″ _i=”0″ _address=”0″][et_pb_row admin_label=”row” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” _i=”0″ _address=”0.0″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” _i=”0″ _address=”0.0.0″ custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text admin_label=”Tekst” _builder_version=”3.28″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” hover_enabled=”0″ use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid” _i=”0″ _address=”0.0.0.0″]

Op de grens van de dood

Sterven gooit de mens terug op zichzelf.
Ook al sterft hij graag met mensen om zich heen, om zich door hun liefde gedragen te voelen, toch is sterven altijd ook een eenzaam gebeuren.
Door de poort van de dood ga je helemaal alleen.
Op dat moment word je geconfronteerd met de vraag wie je bent, zonder de rollen en maskers waarachter je je tijdens je leven dikwijls verbergt.
Je wordt geconfronteerd met de waarheid en de ernst van je bestaan.
Je bent niet zomaar in het bestaan geworpen.
Je bent door God de wereld in gestuurd om voor zijn aanschijn zijn weg te gaan en de wereld tot zegen te worden.
In de dood word je gevraagd hoe je hebt geleefd en of je echt en waarachtig hebt geleefd.

Anselm Grün,
Ik blijf aan je zijde. Stervenden begeleiden, intenser leven

 

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]

Gepost in