Ik wens je de vreugde van de kleine dingen en niet meer zorgen dan je dragen kan.
Ik wou dat je elke morgen ‘ja’ kan zeggen tegen het gezicht dat je in de spiegel ziet.
Ik wens je lieve mensen dichtbij als je van binnen pijn hebt,
en de stille moed steeds opnieuw te beginnen en te her-beginnen.
Voor alles wens ik je toe dat je gewoon blijft,
of het terug wordt,
geduldig met jezelf in het besef dat anderen ook geduld moeten opbrengen om jou…
en weet dat je tijd mag verliezen om gelukkig te zijn
om door te slikken wat moeite kost en
te herkauwen wat je deugd deed.
Ik wens je een hart dat klopt op het ritme van licht en donker,
van eb en vloed, want alles groeit, groeit langzaam…
en vergeet niet te lachen,
geniet van je eigen dwaasheden
en loop warm om het geluk van je medemensen.
Ward Bruyninckx ‘Sporen van menswording’