Getuigenis over ‘Mijn roeping en priester-zijn’
Ik ben ervan overtuigd dat mijn priesterroeping tot stand gekomen is door vele momenten waarop ik Gods roepstem uiteindelijk ontdekt heb. Niet door een ‘goddelijke coup de foudre’ of door verschijningen, maar gewoon door mensen. Ik heb het geluk gehad geboren te zijn in een christelijk gezin met lieve ouders. Zij en vooral mijn oom en dooppeter, Ivo Cornelis, hebben mij door hun voorbeeld leren christen zijn en priester worden. Niet doordat zij mij daartoe hebben aangezet, maar door hun levenswijze werden momenten verwekt waarop Gods roepstem in mij gerijpt werd.
Ik heb sterk mogen ervaren wat priester Ivo Cornelis, een doctor in filosofie en in theologie als een held van de christelijke naastenliefde, betekend heeft voor duizenden familiaal kansarme en verlaten kinderen. ‘Wat gij voor een van de minsten van mijn broeders gedaan hebt, heeft Jezus gezegd, dat hebt ge voor Mij gedaan’ (Mt. 25, 40). Ivo Cornelis, de oprichter van Jongenstehuizen in Vlaanderen werd samen met Edward Flanagan, de oprichter van Boys Town in Amerika in 2022 door de ‘Oecumenische Oud-Katholieke Kerk van Noord-Amerika’, officieel als ‘Dienaar Gods’ verklaard als eerste stap voor hun zaligverklaring. In Ivo Cornelis is voor mij Jezus’ blijde boodschap duidelijk zichtbaar geworden en werd mijn priesterroeping ook voor mij duidelijk.
De vraag naar het ‘wanneer’ van mijn priesterroeping is niet met een datum te beantwoorden: het was een uiteindelijke ontdekking en bewustwording van Gods roepstem. Jezus zegt: ‘Niet gij hebt Mij gekozen, maar Ik u en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen die blijvend mogen zijn’ (Joh. 15, 16 a). Tijdens mijn studies filosofie en theologie heb ik op geen enkel moment twijfels gehad omtrent mijn ‘keuze’, die ik eigenlijk beschouwde als een ja-woord op Gods ‘keuze’ en als een onverdiende gave.
De essentie van mijn priester-zijn nu is Jezus en Zijn bevrijdende boodschap kenbaar maken en – in deze tijd van angst en verwarring, ja zelfs van ‘Godsverduistering’ – God ter sprake brengen om aan onze tijdgenoten hoop en toekomst toe te zeggen. Dit wil ik doen door over Jezus’ leven, lijden, dood en verrijzenis ‘in woord en daad’ te getuigen. ‘Gij moet over dit alles getuigen’ (Lk. 24, 48) heeft Jezus gezegd. Dat doe ik concreet door kerst- en paasboodschappen en spirituele boeken te schrijven en te verspreiden, door nog in kerken te gaan preken, door persoonlijke gesprekken, door te bidden, te mediteren, veel te lezen en dienstbaar te zijn. ‘Als de Kerk niet dient, dient ze tot niets’, aldus Mgr. Jacques Gaillot.
Mij bemind weten door God en medemensen EN God en medemensen beminnen maakt mij tot een dankbaar en gelukkig priester.
Mark Cornelis
