[et_pb_section bb_built=”1″ admin_label=”section”][et_pb_row admin_label=”row” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” background_size=”initial”][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text use_border_color=”off” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” background_size=”initial” _builder_version=”3.19.18″]
Op de eerste dag van het ongedesemde brood, de dag waarop men het paaslam slacht, nam Jezus onder de maaltijd brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun, met de woorden: ‘Neemt, dit is mijn Lichaam.’ Daarna nam Hij de beker
Marcus 14,22-23
Tot bevrijding van velen
‘Je ziel geven tot bevrijding van velen in deze wereld’ – waarom zou ik dat doen, wat is de zin?
Nog afgezien van de vraag of ik weet wat ‘mijn ziel’ is. Jezus geeft in zijn eigen bewoordingen, maar in de geest van zijn traditie antwoord op deze vraag: omdat je anders zelf geen leven zult hebben.
‘Wie hun ziel voor zichzelf willen houden, die redden het niet. Maar die daarvan afzien, die zullen het redden.’ Alleen wie geeft, hem of haar, zal gegeven worden. Wie niet kan geven, kan niet ontvangen.
Wie niet wil geven, zal niemand worden. Is dat liefdesleer en levenskunst in raadseltaal?
Is dat waarheid? Dat is waarheid!
Waarom? Daarom, omdat je zo bent gebouwd, geboetseerd.
Huub Oosterhuis, in: Een weg van dagen. Bijbel, bezinning, poëzie
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]